Włoski chleb - Focaccia & różnice między trendami a tradycyjnością

Według przepisu z 1891 r.

Czas przygotowania 15 minut
Czas gotowania 30 minut
Liczba porcji 12
Typ dania
Reklama

Spieszy Ci się? Możesz pominąć wstęp!

Tym razem ten wpis nie jest tylko przepisem na focaccię. Zaparz sobie herbatę, ponieważ chciałabym się z Tobą podzielić pewnymi moimi spostrzeżeniami.

Kilka dni temu uczestniczyłam w warsztatach kulinarnych  Trendy w smakach 2017-Kamis. Można by zadać pytanie: „Lena, ale dlaczego właśnie Ty się wybrałaś na to wydarzenie? Jakie trendy? Przecież zajmujesz się tradycyjnymi recepturami!”. Bo “tradycja” kłóci się z “nowoczesnością”, prawda?

Podczas warsztatów kładliśmy nacisk na śródziemnomorskie nuty, które tak ze sobą łączyliśmy, aby wydobyć nieoczywisty smak potraw. Pojawiła się szakszuka w nowoczesnym wydaniu, było tajemnicze „congee” czyli długo gotowany ryż. Były też chlebki ziemniaczane i mnóstwo sosów, które opierały się na łączeniu słodkich, ostrych i cierpkich nut smakowych. W każdej z potraw, którą przygotowaliśmy można było czuć pewną świeżość w smaku – odpowiednie przyprawy i sposób łączenia składników, sprawił, że każda z tych potraw była unikalna. Unikalna… a jednak z drugiej strony jakby doskonale już znana. Pozwól, że poniżej opiszę Ci pokrótce wybrane dania.

Jednym z dań przygotowywanych podczas warsztatów Kamis Flavor Forecast była szakszuka w nowym wydaniu czyli sadzone jajka w aromatycznym sosie pomidorowym z dodatkiem bakłażana i kombinacji przypraw: kminku, czosnku, kurkumy, chilli, cynamonu, koperku i pietruszki. Taka kombinacja tworzy naprawdę unikalne danie, ale czy pamiętasz przepis na sadzone jajka w aromatycznym sosie pomidorowym, który niedawno publikowałam? To jest właśnie przepis na najprostszą szakszukę. Jeżeli dodamy do tej tradycyjnej potrawy taką ilość smaków i aromatów poprzez dodanie odpowiednich przypraw to w niczym nie będzie ona przypominać tej „dobrze już znanej”. Będzie to coś nowego. Potrawa unikalna… a jednak dobrze znana.

Rozgotowany ryż jest niesamowicie popularnym daniem na Wschodzie. W Azji zwykły biały ryż gotowany na wodzie jest traktowany jako lekarstwo przy żołądkowych dolegliwościach(nie przypomina Ci to w sposobie działania naszej ryżówki?). Buddyści lubią przygotowywać ryż z dodatkiem miodu. My za to uwielbiamy dodawać do dań aromatycznych przypraw. Swoją drogą, czy wiesz, że Polska kiedyś była słynna na całą Europę z uwagi na to, że wykorzystywaliśmy w kuchni największą ilość przypraw? Jesteśmy mistrzami w łączeniu kwaśnych, ostrych i słodkich smaków. Kiedy w 1646 roku francuska księżna Ludwika Maria wraz z całym swoim orszakiem przybyła do Polski (planowała poślubić Władysława IV) i zatrzymała się na uroczystym bankiecie w Gdańsku, to nie była w stanie przełknąć nic innego oprócz kuropatw przyrządzonych po francusku. Pozostałe dania były dla niej i jej przyjaciół zbyt mocno doprawione szafranem, solą i innymi przyprawami. Uwielbienie do przypraw i nieoczywistych smaków pozostało nam do dziś. Spróbuj przekonać Włocha, żeby rozsmakował się w kiszonym ogórku 😃 No ale wracając do ryżu… Nic dziwnego, że w innej polskiej, ponad 100-letniej książce kucharskiej znajduję przepis na mocno rozgotowany ryż, ale już z dodatkiem ostrzejszego w smaku cynamonu, cierpkiej w smaku skórki cytrynowej i cukru – przepis na ryż na mleku. Podczas warsztatów Kamis Flavor Forecast przygotowywaliśmy congee. Ta trudna, obca nazwa skrywa za sobą dobrze nam znany ryż, jednak: zamiast białego ryżu używaliśmy czerwonego. Zamiast skórki cytrynowej dodaliśmy soku z granatów, który również ma cierpki i kwaśny posmak. I w końcu oprócz cynamonu wykorzystaliśmy też inne aromatyczne przyprawy: imbir, ziele angielskie oraz goździki. To nie koniec! Aby nadać daniu jeszcze większej tropikalności, to zaserwowaliśmy je z prażonym kokosem, migdałem, pestkami dyni i mango. Jednak czy widzisz, że to co najważniejsze, czyli baza tego dania pozostaje niezmiennie ta sama? Potrawa unikalna… a jednak dobrze znana! Powiem Ci jeszcze, że to congee absolutnie skradło moje serce i wiem, że będzie gościło w naszym domu bardzo często.

Zauważyłaś, że co jakiś czas przychodzi określony trend kulinarny, za którym wszyscy chętnie podążamy? Pierwsze co mi przychodzi na myśl, to słynne francuskie ciasteczka: delikatne makaroniki przełożone kremem. Myślałam, że makaroniki były wymyślone całkiem niedawno, że jest to coś absolutnie nowego. Jakie było moje zdziwienie, kiedy znalazłam na nie przepis w polskiej książce kucharskiej z XIX wieku.

Wniosek z tego taki, że wszystko to, co teraz staje się modne i co podbija nasze smaki jest często kontynuacją tego, co już kiedyś wymyślono. Jednak to co sprawia, że dana potrawa staje się dla nas czymś ciekawym i nowo-odkrytym, to dodawanie do niej nowych smaków, interpretowanie tradycyjnej potrawy na nowo i w końcu serwowanie jej w takim obliczu, w jakim jeszcze jej nie próbowaliśmy. Po sprawdzeniu kilkuset tradycyjnych receptur wiem już, że nowoczesnej kuchni i nowatorskich trendów nie ma bez uszanowania właśnie tej dobrze znanej nam tradycji: to na niej bazujemy i dzięki jej poznaniu możemy wymyślać kolejne, nowe smaki.

To co najbardziej lubię w odkrywaniu tradycyjnych receptur, to właśnie to, że dzięki nim jestem w stanie lepiej zrozumieć panujące trendy kulinarne. Moje „grzebanie” w kulinarnej przeszłości jest tak naprawdę pomostem między tym co było, a tym co jest i tym co będzie skradało nasze serca.
Wystarczy czasem zamienić jeden składnik, a nasze tradycyjne danie smakuje i wygląda już zupełnie inaczej.

Dlatego dzisiaj prezentuję Wam przepis na focaccię. Tradycyjny włoski chlebek, który przygotowuje się najprościej na świecie. Jednak dodaję do niego swoje smaki. Ingeruję w tradycyjną recepturę, ale zachowuję jej najważniejsze wskazówki. Już w samym cieście znajdują się aromatyczne przyprawy: kminek, gałka muszkatołowa i rozmaryn. Natomiast na wierzchu focacci pojawią się są uprażone orzechy pekan, świeża rukola, która też ma orzechowy posmak, słodkawe suszone pomidory i kwaśne kapary. Na koniec skrapiam całość słodko-cierpkim i gęstym sosem balsamicznym. Pytanie, czy ta focaccia jest jeszcze tradycyjnym wypiekiem czy już jednak czymś nowoczesnym? Jak dla mnie tradycja pięknie się uzupełnia z panującymi trendami. Nowoczesność w świecie kulinarnym wcale nie jest zaprzeczeniem tradycji. Zauważ, że wszystkie smaki z przeszłości idealnie wkomponowują się w naszą codzienność.

Włoski chleb - Focaccia
Porcji

Składniki

Uwaga! Ilość składników dla tej liczby porcji została wyliczona automatycznie.
Reklama

Przygotowanie

Treść oryginalna przepisu z 1891 roku

Formata che avrete la pasta, lavorandola poco, uniteci i siccioli sminuzzati, ungete una teglia di rame col lardo e versatecela pigiandola colle nocche delle dita onde venga bernuccoluta; ma non tenetela piu alta di un dito. Prima di passarla al forno fatele, se dopo cotta volete servirla a pezzi, dei tagli quadrati colla punta dun coltello, ropetendoli a mezza cotturra perche facilmente si chiudono, e quando sara cotta spolverizzatela di zucchero a velo.

Awatar
Lena Gryszko
Jestem inicjatorką PrzepisyTradycyjne.pl. Gotowanie jest moją pasją. Będąc jeszcze małą dziewczynką chętnie sięgałam po garnki. Kuchnia jest dla mnie miejscem, w którym czuję się wolna, zdaję się na swoją intuicję ale też i wiedzę. Uwielbiam karmić innych i być karmioną. Nie wyobrażam sobie życia bez dobrego jedzenia.
Dołącz do dyskusji
Tego przepisu jeszcze nikt nie skomentował. Może Ty rozpoczniesz dyskusję? Śmiało!
Dodaj komentarz

Wyrażam zgodę na przetwarzanie przez Gryszko.com – Bartosz Gryszko podanego przeze mnie adresu e-mail oraz adresu IP oraz korzystanie z plików cookie w celu ułatwienia uwierzytelniania i zamieszczania komentarzy. Oświadczam iż zapoznałem się z polityką prywatności ora regulaminem.